نمایش آخرین تلگراف؛ تجسمی انسانی از کشتی یونانی | درخشش مشهدی‌ها در جشنواره تئاتر کوتاه کیش

پنجمین جشنواره تئاتر کوتاه کیش با درخشش هنرمندان مشهدی به کار خود پایان داد. نمایشنامه «آخرین تلگراف» به قلم شادی غفوریان، که با نگاهی استعاری به وضعیت کشتی یونانی در جزیره کیش نوشته شده است، در این جشنواره مورد توجه قرار گرفت و جوایز متعددی را از آن خود کرد. شادی غفوریان توانست رتبه اول نویسندگی را به دست آورد، سعید مشتاقی‌هنرور نیز رتبه دوم کارگردانی را برای این نمایش کسب کرد، علی رضایی‌اصل در بخش بازیگری مرد به رتبه سوم دست یافت و صبا تحققی‌مهر نیز در بخش بازیگری زن به همین عنوان رسید.

این نمایش با تجسم کشتی یونانی به‌عنوان یک زن در شرایط سخت و تنهایی، روایتگر داستانی است که بین انتظاری دردناک و امید به رهایی در جریان است. «آخرین تلگراف» با نگاهی فراتر از تاریخ جزیره کیش، مفاهیمی جهانی همچون تنهایی، انتظار و نیاز به نجات را به تصویر می‌کشد. این اثر که علاوه بر انتخاب به‌عنوان متن برگزیده جشنواره، تاثیر عمیقی بر تماشاگران و داوران داشت، نشان داد که چگونه یک موضوع محلی می‌تواند به اثری جهانی تبدیل شود.

اکنون با شادی غفوریان، نویسنده این نمایشنامه، به گفت‌وگو نشسته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

شادی غفوریان توضیح می‌دهد: نمایشنامه «آخرین تلگراف» با نگاهی استعاری به وضعیت و تاریخچه کشتی یونانی در کیش نوشته شد. این انتخاب به دلیل اینکه یکی از المان‌ها و شاخصه‌های مهم جزیره کیش کشتی یونانی است و بسیاری از مسافران و گردشگران این جزیره با این یادگار آشنا هستند، اتفاق افتاده است. به نظرم همین عامل باعث شد که نمایشنامه «آخرین تلگراف» به‌عنوان متن برگزیده جشنواره کیش انتخاب شود.

غفوریان در ادامه از چالش‌هایش دررابطه با نوشتن این نمایشنامه می‌گوید: از چالش‌هایی که در نوشتن این نمایشنامه داشتم این بود که، چون من کیشوند نیستم و مشهدی هستم، باید شناخت بیشتری نسبت به جزیره کیش و المان‌ها و مسائل فرهنگی و تاریخی آن می‌داشتم؛ حال آنکه من با برخی موضوعات و مسائل خاص جزیره ناآشنا بودم. اما مطالعه و تحقیق کمک کرد تا درکی کامل از موضوع پیدا کنم.

بازخورد جشنواره و استقبال تماشاگران

نویسنده نمایش «آخرین تلگراف» می‌گوید: با توجه به اینکه من در جشنواره حضور نداشتم و در مشهد بودم، اطلاع دقیقی از بازخورد‌ها ندارم. اما تا جایی که می‌دانم تماشاچیان استقبال خوبی کردند و داوران نیز از آن راضی بودند، خصوصاً که اخیراً کشتی یونانی دچار آسیب‌های ساختاری شده و این یادگار جزیره در حال ازبین‌رفتن است. این مسئله و خاطره جمعی از کشتی یونانی باعث استقبال بیشتر از نمایشنامه و نمایش شد.

مسیر نویسندگی به جایزه‌ها و جشنواره‌ها محدود نمی‌شود

او ادامه می‌دهد: آینده نویسندگی هر کسی ممکن است به یک جشنواره یا جایزه محدود نباشد. حضورم در جشنواره کیش هم به خاطر درخواست یکی از دوستان بود. من متنی برای این جشنواره نوشتم و این جایزه حاصل آن بود. اما مسیر نویسندگی به جایزه‌ها و جشنواره‌ها محدود نمی‌شود. قاعدتاً مسیر نویسنده تحت تأثیر شرایط ذهنی، دغدغه‌ها و مسائل اجتماعی است.

تجسم انسانی کشتی یونانی نقطه قوت نمایش است

شادی غفوریان در پایان اضافه می‌کند: یکی از ویژگی‌های مهم نمایشنامه «آخرین تلگراف»، استفاده استعاری و تجسم بخشیدن به کشتی یونانی در قالب انسان است. در این نمایشنامه، کشتی یونانی به‌عنوان یک زن در نظر گرفته شده که در شرایط خاص و تنهایی در کرانه یک جزیره گرفتار شده و حالا باید به آب‌های آزاد بازگردد. نقطه قوت نمایشنامه این است که با تجسم انسانی به کشتی یونانی، احساس همزادپنداری بیشتری در مخاطب ایجاد می‌شود.

نمایش «آخرین تلگراف» با این که داستانی خاص و استعاری را روایت می‌کند، در لایه‌های زیرین خود، دغدغه‌های انسانی مانند تنهایی، انتظار و نیاز به تغییر را به نمایش می‌گذارد. این کشتی که در نهایت قرار است در آب‌های آزاد شنا کند، به‌طور استعاری در جستجوی رهایی و تحولی درونی است. در این مسیر، نمایش غم‌انگیز و صمیمانه شادی غفوریان به تماشاگران خود این پیام را می‌دهد که در هر گوشه از تاریخ و جغرافیا، انسانی در حال مبارزه با سرنوشت خود است و هر کدام از ما در تلاش برای به‌دست‌آوردن آزادی و هویت خود هستیم.