سایه شوم ناباروری بر جوانی جمعیت!

محمد احمدیان، مدیر جوانی جمعیت، سلامت خانواده و مدارس دانشگاه علوم پزشکی مشهد درباره وضعیت ناباروری در استان به «خراسان رضوی» می گوید: طبق رفرنس های بین المللی، آمار ناباروری در جوامع مختلف با هم فرق دارد و بین 15 تا 25 درصد ذکر شده است یعنی این میزان از زوجین در طول زندگی مشترک شان به صورت دایم یا موقت دوره ای از ناباروری را تجربه می کنند؛ البته این آمار جهانی است. در کشور ایران پیمایشی که در سال 1395 انجام شد،  نشان داد که این میزان در استان ما 20 درصد است. درخصوص ناباروری، استان ها به سه دسته با شیوع بالا، متوسط و پایین تقسیم شده اند که ما در دسته شیوع متوسط هستیم. وی در پاسخ به این سوال که آیا ناباروری در استان نسبت به سال های گذشته افزایش یا کاهش داشته است؟ اظهار می کند: نسبت به سال های گذشته در کل کشور و استان افزایش داشتیم، اما شیب ملایمی بوده است، یعنی مثلا از 17 درصد به 20 درصد رسیده ایم. احمدیان در پاسخ به این سوال که کدام یک از شهرهای استان دارای بیشترین میزان ناباروری است؟ می گوید: این اطلاعات در سطح کشور است و بر اساس شهرستان نبوده است؛ هنوز دانشگاه ها اقدام به بررسی جامعه تحت پوشش خود نکرده اند. احمدیان در پاسخ به چیستی عمده ترین دلایل ناباروری نیز تصریح می کند: برای آقایان تغییر شکل اسپرم در بیش از 80 درصد موارد ریشه در سبک زندگی سالم دارد مثل تماس با آلاینده ها، تغذیه ناسالم از جمله مصرف فست فود، مصرف قهوه زیاد که حرکت اسپرم را کند می کند و... در 20 یا 30 درصد موارد هم علل ناباروری مردان مربوط به بیماری های زمینه ای است. در خانم ها علل ناباروری مربوط به تخمدان و سبک زندگی آن ها مثل تغذیه و حرکات فیزیکی است. وی در پاسخ به این سوال که از بین ناباروران استان چند درصد شامل زنان و چند درصد شامل مردان می شود؟ اظهار می کند: آمار مستند که بخواهیم بگوییم در استان ما وضعیت چگونه است، نداریم، اما این میزان بین 40 تا 50 درصد متغیر است و عموما میزان آن مساوی است. احمدیان می افزاید: بحث ناباروری دو مشکل عمده دارد؛ مشکل اول این که زوجین خیلی دیر به فکر ناباروری می افتند، مشکل دوم هم این که زمانی هم که متوجه می شوند، راه درمانی درستی را در پیش نمی گیرند. وی تصریح می کند: مشکل از آن جا شروع می شود که بیماری های غیرواگیر به دلیل سبک ناسالم زندگی مثل دیابت و...شیوع می یابد، این افراد در دوران جوانی زمینه اختلالات پیدا می کنند، اما در سنین بالا ازدواج می کنند؛ یعنی زمانی که ریسک شان برای ابتلا به بیماری های غیرواگیر افزایش یافته است. زمانی هم که ازدواج می کنند از ازدواجشان تا تصمیم به فرزند آوری زمان می گذرد. این باعث می شود فرایند فرزند آوری را درسن بالاتر تجربه کنند و آن موقع اگر متوجه ناباروری شان شوند، درمان خیلی سخت می شود.